Wat een gedoe……zorgen, gedachten, gevoelens en twijfels.

Het is even geleden dat ik schreef. Elke keer sta ik in tweestrijd. Wat vertel ik wel, wat niet. Hoe persoonlijk mag mijn verhaal naar buiten toe zijn. Hoeveel “vuile was” hang ik buiten. Ik heb een zeer heftige periode achter de rug en verneem dat me dat veel heeft gekost, maar natuurlijk ook (weer) heeft gebracht. Ik maakte me zorgen, voelde veel pijn en verdriet maar deed maar door.
Dat is wat ik vanuit mijn opvoeding heb geleerd: ’niet zeuren’, schouders er onder en door doen. Hoe slecht dat op termijn was, kwam ik keihard achter. Hierover later meer.

Ik kon een tijd lang niets

Licht, geluid en zelfs mensen maakten me bang. Bang en verdrietig. Ik durfde zelfs niet (meer) naar buiten. Ik was zó teruggeworpen op mijzelf en had wantrouwen in mensen. Alles wat ik eigenlijk niet wilde voelen. Maar wat in volle sterkte terugkwam door een conflict(je) op het werk. Ik werd erg getriggerd door een paar personen met een wel erg onhandige (behoorlijk onredelijke) manier van communiceren en omgaan met mij. Natuurlijk bleek (ook) dit een wisselwerking te zijn op hoe ik was en reageerde. Maar dat had ik niet door.

Oud zeer

Ik ben (mede daardoor) erg aan het worstelen geweest met “oud zeer” en bijbehorende patronen en emoties. Ik kan je vertellen dat viel niet mee! Ik maakte me óveral zorgen om, en zag allerlei beren op de weg. Deels zeer logisch natuurlijk, gezien de situatie. Ik zag de dingen niet (echt) helder meer en wist niet waar te beginnen. Dat ik op moest ruimen, dat was duidelijk. Maar hoe ik het proces van afscheid en loslaten kon structureren vond ik een erg grote uitdaging. Verdriet en pijn zijn niet te reguleren. En als je er middenin zit, vertroebelt je inzicht. Je (ver)valt sneller in oude denkpatronen en valkuilen. Het was mij onduidelijk wat ik er mee moest of kon. Eerst moesten de emoties eruit! Daarna volgde vanzelf de rest. Ik was zó gewend alles te plannen maar hier had ik geen grip op. Doodeng, ik raakt de controle kwijt. Dat betekende geen overzicht, en dat wetende, overviel mij regelmatig een paniekerig gevoel!

Innerlijke kind

Mijn innerlijke “zelf” en kind-zijn stond behoorlijk in het licht. Mag ik er zijn? Ben ik het waard? Geloof ik in mijzelf? Doet het er toe wat ik er van vind? Heb ik gefaald nu het niet (meer) lukt? En nog veel meer van die vragen die je diep van binnen hebt opgeslagen. Waar je geen antwoord op krijgt. Die er zijn ontstaan en die je (écht) niet nodig hebt. Die je geen tevreden gevoel kunnen schenken en je alleen maar doen twijfelen of wankelen in je stabiliteit. Ik herkende mijzelf amper. Mijn gedachten gingen alle kanten op en natuurlijk had dit zijn weerslag op mijn gedrag en handelen. Ik wilde leren wat minder naar mijn (negatieve) gedachten te “luisteren”. Wat je tegen jezelf zegt, dat ben je.

“Grappig” hoe sommige mensen dan denken te weten hoe ik me voel, hoe ze oordelen over dat ik het al veel te lang, veel te druk heb en dat ze het allang hadden zien aankomen. Gek genoeg kwam het daar nu net júíst niet door. Het gaf me juist energie, hoop, steun en kracht. Daardoor heb ik het juist zolang kunnen volhouden allemaal. Iemand die een hoog energieniveau heeft zal dit herkennen. Een aantal mensen vulden het zelf in, vroegen niet. Daar was het gesprek snel verstild. Maar het was ook wel hartverwarmend hoe sommige mensen (vaak uit onverwachte hoek) met me meeleefden en betrokken waren.

Zelfontwikkeling en groei

Een lang en heftig traject van meer dan een jaar heb ik doorlopen. Stap voor stap kwam ik weer langzaam terug bij mij, hoe ik wil zijn. Bij wie ik Ben! Gelukkig heb ik de juiste ondersteuning en hulp kunnen vinden en aangenomen.

Ik ben dankbaar en positief kritisch. Ik ben blij met mijzelf, ik heb niet gefaald. Ik heb gewoon veel geleerd, ben zeker de moeite waard en wil mijn ervaringen en inzichten graag doorgeven of aangeven aan anderen. Misschien is het dan toch allemaal ergens goed voor (geweest). Ik ben (ook hierin) ervaringsdeskundig. Als mens maar ook als coach kan het geen kwaad om dit soort processen mee te maken en te doorleven. Het maakt je een sterker en wijzer mens. Maar dat geloof en voel ik nu pas. Achteraf.