Al van jongs af aan schrijf ik over dingen die me bezighouden. Die me raken, bezighouden of die ik wil delen. Mijn gedichtenbundel “Vanuit mijn ziel, met al haar levensfacetten in kleur en zwart-wit” is daar een mooi voorbeeld van. Allerlei gedachten en gevoelens komen daar voorbij. Naarmate de jaren verstreken, verdween het schrijven naar de achtergrond maar was nooit helemaal weg.
Nu schrijf ik blogs. Met eigenlijk eenzelfde reden. Mijn ervaringen met mensen delen. Om steun kracht, herkenning te geven of te krijgen. Als mens (ik), vrouw, moeder, mantelzorger, coach of trainer. Maar ook om het onderwerp mantelzorg wat meer op de kaart te zetten. Mijn overtuiging is dat kwetsbaarheid delen, krachtig kan zijn, maar ook helend. En doordat een ander zich misschien in mijn verhaal herkent, hoop ik er op dat iemand zich wat minder alleen, gesteund of gezien voelt zo nu en dan. Of er wat aan heeft. Want mijn motto is: delen is helen.
Ik ben gaan bloggen omdat ik vind dat er veel dingen in ‘mantelzorgwereld’ niet goed gaan of anders kunnen. Als mantelzorger (intensief maar ook ondersteunend), zie ik veel, ook verborgen leed. en ook dat er een vergeten groep binnen de mantelzorg is. De "niet...
Casemanager Mantelzorg